ขึ้นชื่อว่าเหยื่อแห่งมาร ถ้าไปหลงติดเข้า นั่นเป็นสัญญาณบอก กลาย ๆ ว่ายังไม่สามารถที่จักนำตนออกจากกองทุกข์ในวัฏสงสารนี้ได้
เพื่อความมั่นใจ ขอท่านผู้มีปัญญาพึงพิจารณาดูพระบาลี ซึ่งปรากฏใน มักกฏสูตร แห่งพระสุตตันตปิฎก ดังต่อไปนี้..
...ภูมิภาคแห่งขุนเขาซึ่งมีชื่อว่าหิมพานต์อันเป็นภูมิภาคที่ราบเรียบ น่ารื่นรมย์ เป็นที่เที่ยวไปทั้งของฝูงลิงทั้งของหมู่มนุษย์ก็มีอยู่ที่นั่น พวกพรานไพรเขาได้วางตังเหนียวเอาไว้ ในทางเดินของฝูงลิง เพื่อดักลิง !
ส่วนลิงตัวใด เป็นลิงโง่ โลเลลอกแลก ลิงตัวนั้นเข้าไปใกล้ตังเหนียวแล้วก็เอามือจับดู มือนั้นก็ติดตัง
มันจึงเอามือข้างที่ ๒ จับด้วยความตั้งใจว่า "จักปลดมือข้างที่ติดตังออก" มือข้างที่ ๒ นั้นก็เลยติดตังเข้าไปอีก
มันจึงเอาเท้าข้างหนึ่งผลักด้วยความตั้งใจว่า "จักช่วยมือทั้งสองที่ติดตังออก" เท้านั้นก็พลันติดตังเข้าไปอีก
มันจึงเอาเท้าข้างที่ ๒ ผลัก ด้วยความตั้งใจว่า "จักช่วยเปลื้องมือทั้งสองข้างที่ติดตังออก" เท้าข้างที่ ๒ นั้นก็พลันติดตังเข้าไปอีก
มันจึงเอาปากกัดด้วยความคิดตามประสาของมันว่า "จักช่วยมือทั้งสองและเท้าทั้งสองที่กำลังติดตังอยู่" จากนั้นก็เลยติดตังหนักเข้าไปอีก
ลิงตัวนั้น ถูกตรึงด้วยตังเหนียวครบอวัยวะทั้ง ๕ แล้ว นอนแซ่วถอนหายใจอยู่และถึงความพินาศ เมื่อนายพรานมาถึงเขาแทงลิงตัวนั้นแล้ว แร่เนื้อเถือหนัง และนำเอาไปสู่ที่ตามต้องการ..
ดูกรเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร ! เธอทั้งหลายอย่าเที่ยวไปในอารมณ์อื่น อันมิใช่ทางโคจร..
เพราะเมื่อเธอทั้งหลายเที่ยวไปในอารมณ์อื่น ซึ่งมิใช่ทางโคจร มารจักได้ช่อง มารจักได้โอกาสทำตามอำเภอใจของมารได้
ดูกรเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย ! พวกเธอทั้งหลายจงพากันเที่ยวไปในที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยโคจรแห่งบิดาของตนเถิด
เพราะเมื่อเธอทั้งหลายเที่ยวไปในที่ที่ควรเที่ยวไปซึ่งเป็นวิสัยโคจรแห่งบิดาแล้วมารจักไม่ได้ช่อง มารก็จักไม่มีโอกาสทำตามอำเภอใจได้เลย..
เธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย ! ก็ที่ที่ควรเที่ยวไปซึ่งเป็นวิสัยโคจรแห่งบิดาของตน สำหรับผู้เห็นภัยในวัฏสงสารนั่น คืออะไรเล่า ? คือ สติปัฏฐานทั้ง ๔
สติปัฏฐานทั้ง ๔ นั้น ได้แก่อะไรบ้างเล่า ?
สติปัฏฐานทั้ง ๔ นั้น ได้แก่...
๑. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัว มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้
๒. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมมีสติพึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้
๓. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำ มีความ เพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึง กำจัดอภิชฌาและโทมนัสเสียได้
๔. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้
ดูกรเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร ! สติปัฏฐานทั้ง ๔ เหล่านี้แลเป็นที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยแห่งบิดาของตน สำหรับผู้เห็นภัยในวัฏสงสารด้วยประการฉะนี้
โพธิธรรมทีปนี เล่ม 12 หน้าที่ 263- 264
มันจึงเอาเท้าข้างที่ ๒ ผลัก ด้วยความตั้งใจว่า "จักช่วยเปลื้องมือทั้งสองข้างที่ติดตังออก" เท้าข้างที่ ๒ นั้นก็พลันติดตังเข้าไปอีก
มันจึงเอาปากกัดด้วยความคิดตามประสาของมันว่า "จักช่วยมือทั้งสองและเท้าทั้งสองที่กำลังติดตังอยู่" จากนั้นก็เลยติดตังหนักเข้าไปอีก
ลิงตัวนั้น ถูกตรึงด้วยตังเหนียวครบอวัยวะทั้ง ๕ แล้ว นอนแซ่วถอนหายใจอยู่และถึงความพินาศ เมื่อนายพรานมาถึงเขาแทงลิงตัวนั้นแล้ว แร่เนื้อเถือหนัง และนำเอาไปสู่ที่ตามต้องการ..
ดูกรเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร ! เธอทั้งหลายอย่าเที่ยวไปในอารมณ์อื่น อันมิใช่ทางโคจร..
เพราะเมื่อเธอทั้งหลายเที่ยวไปในอารมณ์อื่น ซึ่งมิใช่ทางโคจร มารจักได้ช่อง มารจักได้โอกาสทำตามอำเภอใจของมารได้
ดูกรเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย ! พวกเธอทั้งหลายจงพากันเที่ยวไปในที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยโคจรแห่งบิดาของตนเถิด
เพราะเมื่อเธอทั้งหลายเที่ยวไปในที่ที่ควรเที่ยวไปซึ่งเป็นวิสัยโคจรแห่งบิดาแล้วมารจักไม่ได้ช่อง มารก็จักไม่มีโอกาสทำตามอำเภอใจได้เลย..
เธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสารทั้งหลาย ! ก็ที่ที่ควรเที่ยวไปซึ่งเป็นวิสัยโคจรแห่งบิดาของตน สำหรับผู้เห็นภัยในวัฏสงสารนั่น คืออะไรเล่า ? คือ สติปัฏฐานทั้ง ๔
สติปัฏฐานทั้ง ๔ นั้น ได้แก่อะไรบ้างเล่า ?
สติปัฏฐานทั้ง ๔ นั้น ได้แก่...
๑. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นกายในกายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัว มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้
๒. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมมีสติพึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้
๓. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำ มีความ เพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึง กำจัดอภิชฌาและโทมนัสเสียได้
๔. ผู้เห็นภัยในวัฏสงสารในพระศาสนานี้ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเผากิเลส มีความรู้สึกตัวทั่วพร้อม มีสติ พึงกำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้
ดูกรเธอผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร ! สติปัฏฐานทั้ง ๔ เหล่านี้แลเป็นที่ที่ควรเที่ยวไป ซึ่งเป็นวิสัยแห่งบิดาของตน สำหรับผู้เห็นภัยในวัฏสงสารด้วยประการฉะนี้
โพธิธรรมทีปนี เล่ม 12 หน้าที่ 263- 264
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น