นันทยักษ์

  นันทยักษ์ผู้มีกระบองวิเศษเป็นอาวุธประจำตัว คืนหนึ่งเป็นวันเพ็ญเดือนหงายแจ่มกระจ่างฟ้า นันทยักษ์เหาะล่องลอยมาบนนภากาศพร้อมกับสหายตนหนึ่ง

 ขณะที่กำลังเดินทางมาโดยนภากาศเบื้องบนอย่างสำราญใจนั้น สายตาเหลือบลงมาข้างล่าง แลเห็นพระภิกษุรูปหนึ่งกำลังนั่งนิ่ง ศีรษะมีรัศมีเป็นมันละเลื่อมรับกับแสงจันทร์วันเพ็ญ เพราะเพิ่งปลงผมใหม่ๆ

นันทยักษ์เกิดความคิดวิตถารด้วยความคึกคะนองใจ ใคร่จะลองกระบองอันเรืองฤทธิ์ของตนให้เพื่อนชม แม้เพื่อนจะห้ามปรามก็ไม่เชื่อฟัง

 เหาะลอยละลิ่วลงมาพอได้ระดับ ได้ท่าถนัดดีแล้ว ก็หวดกระบองวิเศษลงไปบนศีรษะของพระภิกษุรูปนั้นสุดแรงเกิดคราที่นั้น

 ด้วยอำนาจครุกรรมอันแรงกล้านันทยักษ์ก็ถูกธรณีสูบขาดใจตายลงไปเกิดในอเวจีมหานรก นี้เพราะกรรมที่ตนทำด้วยความคึกคะนองใจนั้นเป็นกรรมหนักมาก

 โดยที่ตนหาทราบไม่ว่าพระภิกษุรูปนั้น คือ พระสารีบุตรเถระ องค์อัครสาวกผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐกำลังเข้านิโรธสมาบัติ ซึ่งตามธรรมดาท่านเป็นพระอรหันต์ ใครทำร้ายก็มีโทษหนักอยู่แล้ว ยิ่งท่านกำลังเข้านิโรธสมาบัติใครประทุษร้ายก็ยิ่งมีโทษหนักขึ้น

 แท้จริงพระอริยเจ้าผู้เป็นพระอรหันต์ทั้งหลาย ซึ่งกำลังเข้านิโรธสมาบัติอยู่นั้น แม้ใครจะฟันด้วยดาบจะแทงด้วยหอกด้วยหลาว หรือยิงด้วยปืนด้วยธนู

 และจะทำร้ายด้วยศาสตราวุธใด ๆ ก็ดี สรีระอินทรีย์จะได้ทำลายแตกพังไปก็หามิได้ และจะได้รับความเจ็บปวดร่างกาย มาตรว่าเล็กน้อยเพียงเส้นโลมาก็หามิได้เลย

 แต่ถ้าใครประทุษร้ายในขณะนั้นย่อมมีโทษมาก ไม่ว่าผู้ทำร้ายจะเป็นคนหรือสัตว์ก็ตาม