โลกนี้คือที่สำหรับสร้างบารมี

การถวายมหาสังฆทาน ถวายไทยธรรม เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่ เพราะพระเถรานุเถระ แต่ละรูปนั้นท่านได้สั่งสมบุญบารมี มายาวนานนับภพนับชาติไม่ถ้วน บำเพ็ญเนกขัมมบารมี เรื่อยมาจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้ 

หลายรูปเป็นผู้มีทั้งคุณธรรม และคุณวิเศษในตัว เพราะฉะนั้น เราได้ถวายถูกเนื้อนาบุญ ถูกทักขิไณยบุคคล บุญจึงจะนับจะประมาณมิได้ บุญบารมีทั้งหมด ตั้งแต่ปฐมชาติที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ สร้างบุญบารมีเรื่อยมา นับภพนับชาติไม่ถ้วน จนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้  

บุญล่าสุดที่เราทำผ่านมา รวมเป็นกระแสธารแห่งความบริสุทธิ์ ที่มีฤทธิ์ มีเดช มีอานุภาพ ขจัดทุกข์โศกโรคภัยกิเลสอาสวะ อวิชชา ความโลภ ความโกรธ ความหลง นิวรณ์ทั้ง ๕ วิบากกรรม วิบากมาร ที่ทำให้เกิดเป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตของเรา ให้ละลายหายสูญไปให้หมด 

เหลือแต่ความบริสุทธิ์ ที่ผุดเกิดขึ้นในกลางกายฐานที่ ๗ เป็นควงสว่าง กลมรอบตัว เหมือนดวงแก้วกายสิทธิ์ ขนาดเล็กเท่ากับดวงดาวในอากาศ เช่นดาวพระศุกร์หรือดาวประจำเมือง เป็นตัน

ขนาดกลางเท่ากับพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ ที่ปราศจากหมู่เมฆ ขนาดใหญ่ดังพระอาทิตย์ยามเที่ยงวัน มีความสว่างไสว แล้วก็ใสบริสุทธิ์ ประดุจเพชรลูกที่เจียระไนแล้ว ไม่มีตำหนิ

ไม่มีขีดข่วนคล้ายขนแมว ทั้งใส ทั้งบริสุทธิ์ ทั้งสว่าง เป็นแสงแก้วที่เนียนตา ละมุนใจ ไม่เคืองตาเคืองใจเหมือนเราลืมตาดูดวงอาทิตย์ความสว่างไสวที่ปรากฏเกิดขึ้น เป็นความบริสุทธิ์เบื้องต้นของเรา 

ซึ่งเป็นต้นทางสายกลางที่จะไปสู่อายตนนิพพาน แล้วจะเข้าถึงที่พึ่งที่ระลึกภายใน คือ ถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตน ซึ่งเป็นแก่นแท้ของพระพุทธศาสนา เป็นที่พึ่งที่ระลึกของเราอย่างแท้จริง พ้นจากการบังคับบัญชาของพญามาร เป็นแหล่งกำเนิดของความสุข ที่จีรังยั่งยืนเป็นอมตะ

พระรัตนตรัยนี่แหละเป็นแก่นของพระพุทธศาสนา เป็นที่พึ่งที่ระลึกของเรา และสรรพสัตว์ทั้งหลาย สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกเท่านี้หรือยิ่งกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว 

อยู่ในเส้นทางสายกลาง ที่มีจุดเริ่มต้นเป็นดวงใส ๆ บริสุทธิ์ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว ได้ชื่อว่าเห็นความบริสุทธิ์ ของเส้นทางสายกลางภายใน ที่เรียกว่า อริยมรรค ทางของพระอริยเจ้า หรือเรียกว่า วิสุทธิมรรค หรือ วิมุตติมรรค ทางแห่งความหลุดพ้น จากการเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร 

ตั้งแต่หลุดพ้นความทุกข์เรื่อยไปเลย ตามลำดับกิเลสขั้นหยาบจนกระทั่งถึงขั้นละเอียด จะหลุดพ้นได้ เมื่อเราเข้าไปสู่เส้นทางสายกลางภายใน ด้วยวิธีหยุดใจของเรา ไว้ที่จุดกึ่งกลางของดวงธรรม เบื้องต้นของความบริสุทธิ์

ภายในบุญนี้เป็นสิ่งที่เราจะต้องสั่งสมเอาไว้ให้มาก ๆ ซึ่งเราทราบกันดีอยู่แล้วว่า ถ้าบุญบารมีมาก อุปสรรคก็มีน้อย ถ้าบุญบารมีน้อย อุปสรรคของชีวิตก็มีมาก 

เราจะสร้างบารมีได้สะดวกสบาย ก็จะต้องอาศัยเสบียง อาศัยสมบัติ มหาสมบัติยิ่งมีมากเท่าไร ก็ยิ่งอำนวยความสะดวก ในการสร้างบารมีให้ครบถ้วนบริบูรณ์ ๓๐ ทัศ เช่น ทรัพย์จะได้มานั้น จะต้องได้จากการสร้างมหาทานบารมี 

การสร้างมหาทานบารมี จะมีได้ ก็ต่อเมื่อเอาชนะความตระหนี่ในใจ ความหวงแหนเสียดายทรัพย์ เอาชนะให้ได้ แล้วก็ทำถูกหลักวิชชา ตามคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บุญนั้นจึงจะเกิดขึ้นกับเรา

โลกใบนี้ เป็นโลกสำหรับการสร้างบารมี ซึ่งมีเวลาจำกัดมาก 

เพราะฉะนั้น เราจะต้องใช้ทุกอนุวินาที ให้เป็นประโยชน์ ต่อการสร้างบารมี ให้สมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มาพบพระพุทธศาสนา พบวิชชาธรรมกาย ซึ่งเป็นวิชชาที่จะทำให้เราพ้นจากบ่าวจากทาสของพญามาร 

ทำบุญในยุคที่มีพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกายดังกล่าวนี้ เราจะได้บุญมากเป็นพิเศษ มากกว่าในยุคอื่นที่ไม่มีพระพุทธศาสนา ไม่มีวิชชาธรรมกาย เรามาเกิดในยุคนี้ก็ถือว่าเป็นบุญลาภของเรา เราจะต้องใช้โอกาสที่มีนี้สั่งสมบุญบารมีของเราให้เต็มที่ 

ทำให้สุดกำลัง สุดชีวิตไปเลย แล้วต้องสละทั้งทรัพย์ อวัยวะ และชีวิต ทั้งทำด้วยตัวเอง และชวนคนอื่นมาทำด้วย อย่างนี้ถึงจะเดินตามรอยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แลบัณฑิตนักปราชญ์ ในกาลก่อน ทำอย่างนี้จึงจะถูกหลักวิชชา 

ชีวิตหลังจากตายแล้วในสัมปรายภพ ไม่มีการทำมาค้าขาย มีแต่การเสวยผลแห่งการกระทำของเรา เพราะฉะนั้นให้ใช้ชีวิตให้เป็นประโยชน์ด้วยการสร้างบารมี มีผู้ไม่รู้อย่างนี้อีกเยอะแยะมากมายก่ายกองทีเดียว ที่รอคอยพวกเราอยู่ 

ถ้าเราไม่ทำหน้าที่ตรงนี้ ก็น่าเสียดาย ที่เพื่อนมนุษย์อีกมากไปอบายโดยที่ไม่รู้ตัว 

ฉะนั้นเราไปทำหน้าที่ตรงนี้ เท่ากับชี้หนทางสวรรค์ให้เขา แล้วก็ให้เขาสับเปลี่ยนโลกียทรัพย์เป็นอริยทรัพย์ ที่สามารถนำติดตัวไปในภพเบื้องหน้า ให้มีความสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ให้ได้สร้างบารมียิ่ง ๆ ขึ้นไป เรื่อย ๆ เท่ากับช่วยชี้ทางสวรรค์ และความสว่างของชีวิต จนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง

คุณครูไม่ใหญ่ (กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๕)

หนังสือชีวิตลิขิตได้ หน้าที่ ๒๑-๒๕

ภาพดี ๆ ๐๗๒