การถวายทานที่ได้บุญอสงไขยอัปปมาณัง

การถวายสังฆทาน แด่ทักขิไณยบุคคล จะได้อานิลงส์ ๕ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ และได้บุญมากเป็นอสงไขยอัปปมาณัง คือ จะนับจะประมาณไม่ได้

ส่วนผู้สร้างวิหารทานชื่อว่า "เป็นผู้ให้ทุกสิ่งทุกอย่าง" ได้บุญเป็นอสงไขยอัปปมาณังเหมือนกัน แต่ปริมาณมากกว่า

การก่อสร้างถาวรวัตถุเป็นศาสนสมบัติ เราจะได้บุญกันไปตลอดชาติ เพราะถาวรวัตถุอยู่ได้ยาวนาน กว่าจะเสื่อมสลายไป

แม้เราละโลกไปแล้ว ถ้าถาวรวัตถุนั้นยังอยู่ บุญอันใดที่เกิดขึ้นจากผู้มีบุญทั้งหลาย ที่ได้มาใช้สถานที่ มาระลึกนึกถึงพระรัตนตรัย มาปฏิบัติธรรม

ทำความเห็นให้ตรงต่อหนทางพระนิพพาน ถ้ามาใช้เป็นร้อย เป็นพัน เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านคน บุญที่เกิดขึ้นกับทุก ๆ คน เราก็จะมีส่วนแห่งบุญนั้นด้วย

บุญทุกอย่างที่เราทำตอนเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะให้อาหารกับสัตว์เลี้ยง คนทุศีล คนมีศีล คนมีฌานสมาบัติ มีรู้ มีญาณ เป็นโคตรภูบุคคล พระอรหันต์ จนกระทั่งถึงพระอริยเจ้า

รวมทั้งการถวายข้าวพระเป็นพุทธบูชา แด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่มีพระธรรมกาย ปรากฏอยู่ในอายตนนิพพานนับไม่ถ้วน บุญทั้งหมดเหล่านี้ จะไปเป็นสมบัติ เป็นเสบียงในการเดินทางไกล ในสังสารวัฏของเรา

เรามีเป้าหมายที่จะไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ดังนั้นจำเป็นต้องมีเสบียงมาก มีบุญบารมีมาก ๆ สิ่งที่สำคัญในเบื้องต้นก็คือ จะต้องมีมหาทานบารมี เป็นเสบียงที่จะอำนวยความสะดวก ในการสร้างบารมีกันไปทุกภพทุกชาติ ตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม

โอวาทจากคุณครูไม่ใหญ่

๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

หนังสือเมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม ๓ (หน้า ๔๔-๔๓)

ภาพดี ๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน