อธิษฐานจิตให้ติดเป็นผัง

การอธิษฐานจิตไม่ใช่เป็นความโลภ หรือการค้ากำไรเกินควร เราจะเอาไปเปรียบเทียบกับธุรกิจไม่ได้

อธิษฐานจิต ก็คือการตั้งเป้าหมายว่า ในอนาคตเราอยากจะไปเป็นอะไร เราปรารถนาอย่างไร เราจึงตั้งจิตอธิษฐาน แล้วบุญก็จะเป็นพลังสนับสนุน ให้เป็นไปตามความปรารถนานั้น

ซึ่งไม่เกี่ยวกับความโลภ ถ้าความโลภเกิดขึ้น บุญก็ไม่เกิด เพราะมันตรงข้ามกัน และเราก็กำลังเดินตามรอยพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เมื่อครั้งยังเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์ ทุกครั้งที่พระองค์ทำความดี ไม่ว่าทำเล็ก ทำใหญ่ พระองค์ปรารถนาพุทธภูมิทั้งนั้น ซึ่งเป็นภูมิอันยิ่งใหญ่ ถวายดอกไม้บูชาพระเจดีย์ ก็ปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ถ้าเราจะไปคิดว่า อย่างนี้เป็นการค้ากำไรเกินควร ก็ไม่ถูก แต่ว่าพระองค์กำลังสั่งสมบุญเพื่อไปสู่เป้าหมายตรงนั้น อย่างนี้เรียกว่า อธิษฐานบารมี คือ กำลังสั่งสมบุญที่ละเล็ก ทีละน้อย 

เหมือนปลวกค่อย ๆ สร้างรังจากดินก้อนเล็ก ๆ ขึ้นไป หรือเหมือนตึกก็ต้องค่อย ๆ ก่อสร้างขึ้นไป จนกว่าจะไปถึงเป้าหมายของตึกที่ได้ตั้งใจไว้

ทุกครั้งที่ทำบุญ เราต้องอธิษฐาน ถือเป็นอธิษฐานบารมีของเรา พระโพธิสัตว์ทุกพระองค์ก็ทำอย่างนี้มาตลอด จะทำบุญอะไร ท่านก็ตั้งจิตอธิษฐานเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเป็นภูมิอันยิ่งใหญ่

ฉะนั้น เราทำบุญอะไร จะทำบุญเล็ก บุญปานกลาง บุญใหญ่ จะต้องอธิษฐานจิตให้ดี เป็นการเช็ตโปรแกรมภายในตัว เป็นเป้าหมายชีวิตของเราเอาไว้

ดังนั้น การที่เราทำบุญอะไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นใส่บาตร นั่งสมาธิ เราอย่าดูหมิ่นว่า เป็นบุญเล็ก บุญน้อย ให้เราตั้งเป้าไปเลยในสิ่งที่เราปรารถนา เช่น ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม แล้วอธิษฐานให้ครบถ้วนครอบคลุมทั้งหมด

เพราะความปรารถนา ตั้งได้เฉพาะ ตอนเป็นกายมนุษย์หยาบเท่านั้น ซึ่งเรามีเวลาอย่างจำกัด ดังนั้น คำว่า "ค้ากำไรเกินควร" มาใช้กับนักสร้างบารมีไม่ได้ เราไม่ได้ทำมาค้าขาย แต่เราทำมาสร้างบารมี

โอวาทจากคุณครูไม่ใหญ่

๔ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๗

เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม ๓ (หน้า ๖๔-๖๘)

ภาพดี ๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน