เส้นทางสายกลาง

จำไว้ว่า ตลอดเส้นทางสายกลางภายใน เป็นเส้นทางที่ไม่ทุรกันดาร เป็นเส้นทางของผู้มีบุญ 

เพราะฉะนั้นมันจะง่าย คำว่า ยากไม่มีเลย ง่ายมาก จนกระทั่งไปถึงง่ายแสนง่าย ตลอดเส้นทางตั้งแต่เบื้องต้นจนกระทั่ง เป็นพระอรหันต์ 

ถ้าเริ่มยาก เริ่มตื้อ ๆ ตัน ๆ เกร็งหรือตึง ก็แปลว่า เราทำไม่ถูกหลักวิชชาแล้ว

เรื่องยากมีเฉพาะตอนเราลืมตาทำกิจกรรม ทำมาหากิน ทำมาค้าขาย มีปัญหา มีแรงกดดัน นั่นแหละเรื่องยาก แต่เมื่อเราหลับตาทำภาวนา 

มีแต่รื่องง่าย ๆ โลกภายนอกกับโลกภายใน มันกลับตาลปีตรกันอย่างนี้ มันเหมือนเส้นผมบังภูเขา ต้องศึกษาให้เข้าใจว่าความจริงเป็นอย่างนี้

ถ้าเราเริ่มหลับตาแล้วเริ่มยาก ไปควานหาองค์พระ แปลว่า เราทำไม่ถูกหลักวิชชา เริ่มทุรกันดารแล้ว เริ่มยากเข็ญแล้ว ไม่ใช่เส้นทางผู้มีบุญ

หลวงพ่อขอยืนยันว่า มันง่าย และก็ไม่เชื่อว่า ใครจะทำไม่ได้ นอกจากคนขาดสติ คนบ้า คนเมา คนตายแล้ว เป็นต้น

ลูกทุกคนสามารถทำได้อย่างง่าย ๆ แต่ต้องเอาใจใส่ ต้องขวนขวาย ต้องมีฉันทะ สมัครใจที่จะเข้าถึง ที่จะมีความสุข ที่จะมีความบริสุทธิ์ ที่จะมีจิตใจสูงส่ง ที่ปรารถนาอยากจะได้ความรู้ เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ปรารถนาอยากจะดับทุกข์ หลุดพ้นจากทุกข์อย่างแท้จริง นั่นแหละจึงจะได้

ทำใจหลวม ๆ เหมือนสวมเสื้อผ้าที่ไม่ดับเกินไป ทำให้รู้สึกสบายกาย ใจหลวม ๆ ก็จะทำให้รู้สึกสบายใจ ความสบาย เป็นต้นทางของการเข้าถึงธรรม ต้องหมั่นฝึกฝนอบรมไป หมั่นสังเกต แล้วก็ปรับปรุงแก้ไขตัวเอง

อย่ามัวโทษนั่นโทษนี่ อย่าเอาตัวของเราไปเปรียบกับคนอื่น ใครนั่งดี เราก็อนุโมทนา ถ้าเรานั่ง วันไหนนั่งดี เห็นความสว่าง เห็นดวงไสๆ ก็อย่าลิงโลดใจจนเกินไป ให้ทำใจเป็นปกติ

อย่าไปคิดว่า วันนี้จะต้องนั่งให้ดีกว่าเมื่อวาน อย่าไปคิดอย่างนั้น แล้วอย่าไปนั่งแข่งกับใคร แม้กระทั่งแข่งกับตัวของตัวเอง ไม่แข่งกับใครทั้งสิ้น ฝึกใจให้หยุดให้นิ่งอย่างเดียว อย่างนี้ แค่นี้ เท่านั้น

คุณครูไม่ใหญ่

๑๒ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๒, ๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

สิ่งที่ต้องแสวงหา เล่ม ๒ (หน้า ๑๕๗ - ๑๕๙)

ภาพดีๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน