ชวนคนมาสร้างความดี

กัลยาณมิตร หรือ ผู้นำบุญ ไม่ใช่หมายถึง ผู้ที่ไปเชิญชวนคนมาทำบุญเท่านั้น หากแต่หมายถึง บุคคลนั้นจะต้องเป็นตัวอย่างที่ดีงามแก่ชาวโลก ทั้งความประพฤติทางกาย วาจา ใจ ต้องอุดมไปด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา อย่างนี้จึงจะเรียกว่า "กัลยาณมิตร" อย่างแท้จริง

หลักสำคัญที่สุดของทุกชีวิต ที่เกิดมาเป็นมนุษย์ในแต่ละชาตินั้น ต่างก็ต้องการแสวงหาความสุขแท้จริงทั้งนั้น และความสุขนี้ รวมประชุมอยู่ในพระธรรมกาย ซึ่งอยู่ในศูนย์กลางกายของมนุษย์ทุก ๆ คน 

ในฐานะที่เราเป็นผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร เราก็ต้องไปแนะนำชาวโลก หลักสำคัญที่สุด ของการทำหน้าที่กัลยาณมิตร คือ การปฏิบัติธรรม

ปฏิบัติธรรมเพื่อสั่งสมบุญกุศลไว้ในตัวมาก ๆ แล้วตัวเราจะมีพลังใจที่เข้มแข็ง เบิกบาน มีความสุข กระแสแห่งความสุขใจของเรา จากการประพฤติปฏิบัติธรรม จะแผ่ขยายออกไปรอบตัว เป็นสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตา แต่เราสามารถสัมผัสได้ด้วยใจ

บุคคลใดก็ตามที่เข้าใกล้เรา เขาจะมีความรู้สึกเย็นใจ สุขใจ อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนคนเดินฝ่าเปลวแดดร้อนแรงมา แล้วเดินไปเจอต้นไม้ใหญ่ ได้นั่งพักใต้ร่มไม้นั้น ย่อมมีความเย็นกายเย็นใจฉะนั้น

และการที่พวกเรา ออกไปทำหน้าที่กัลยาณมิตร ไปพบปะหมู่ญาติเพื่อนร่วมโลกของเรา เพื่อที่จะเชิญชวน ให้เขามาสร้างบุญร่วมกับเรานั้น ไม่ว่าจะปฏิบัติหน้าที่ในต่างจังหวัด หรือในกรุงเทพฯ ก็ดี อย่าคิดว่าเราทำหน้าที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย

อย่าลืมว่าหลวงพ่อไปกับลูก ๆ ด้วย ให้ระลึกเสมอว่าเราทุก ๆ คนอยู่ในศูนย์กลางพระธรรมกาย

ของหลวงพ่อ และคุณยายเสมอ ให้ตรึกใจไว้ที่ศูนย์กลางกายทุกครั้งที่ออกไปทำหน้าที่ ณ ตำแหน่งตรงนี้เราจะเปิดใจพบกับหลวงพ่อ ถ้าเราทำได้อย่างนี้ การทำหน้าที่กัลยาณมิตรของเรา ก็จะสำเร็จอย่างสมบูรณ์

โอวาทจากคุณครูไม่ใหญ่

๓ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๘

เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม ๓ (หน้า ๑๒๒-๑๒๕)

ภาพดี ๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน