หัวใจผู้ให้คือหัวใจ "นักสร้างบารมี"

นักสร้างบารมี ควรมีหัวใจของผู้ให้ ตั้งแต่ให้ความรัก ความปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้อภัยต่อบุคคลที่พลาดพลั้งล่วงเกินเรา ให้ทรัพย์สินเงินทอง ให้ข้าวปลาอาหาร 

หรือให้โอกาสแก่ผู้อ้อยโอกาส อย่างนี้ไจของเราจะเกิดความผาสุก ความผาสุกที่บังเกิดขึ้นนี้ มีคุณค่ามากมายมหาศาล ยิ่งกว่าทรัพย์สินเงินทอง เพราะว่าเป็นต้นทางให้เราไปสู่อายตนนิพพาน

ความผาสุกเท่านั้น ที่จะทำให้ใจเราหยุดนิ่ง อยู่ในกลางตัวของเรา พอถูกส่วนเข้า เดี๋ยวดวงใสของปฐมมรรค ก็จะบังเกิดขึ้นชัดใสแจ่ม แล้วจะเข้าถึงกายภายในไปตามลำดับ จนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกายที่ละเอียดยิ่ง ๆ ขึ้นไป 

ซึ่งทั้งดวงธรรม ทั้งกายภายใน และพระธรรมกาย ล้วนมีอยู่ในตัวของพวกเราทั้งหลาย ไม่ใช่เป็นสิ่งที่เราปรุงแต่งขึ้น มีมาแต่ตั้งเดิมแล้ว เป็นผังสำเร็จมานาน เพราะฉะนั้นความผาสุก นี้จึงเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่

เมื่อใจผาสุก เราก็จะเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในได้ เข้าถึงสรณะอันเป็นที่พึ่งที่ระลึก อย่างแท้จริงของมนุษย์ทั้งหลาย

หากเกิดมาแล้วไม่เข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน ชาตินี้เราเกิดมาเสียเปล่าไปหนึ่งชาติ ดังนั้นเราจะต้องถึงให้ได้ ถ้าเข้าถึงแล้วชีวิตก็จะปลอดภัย แม้ละโลกไปแล้วยังนำเราไปสู่สุคติภูมิ ปิดประตูอบายได้ ภัยในสังสารวัฏ ไม่อาจทำอันตราย ผู้ที่เข้าถึงพระรัตนตรัยภายในได้

เมื่อเข้าถึงพระธรรมกายภายในแล้ว ความสุขก็จะเกิดขึ้นทันทีที่เข้าถึง เป็นความสุขที่พูดไม่ออก บอกไม่ถูก สุขจากการมีทรัพธ์ สุขจากการได้ใช้จ่ายทรัพย์ หรือสุขจากการไม่เป็นหนี้ เทียบไม่ได้เลยกับความสุขแม้เพียงนิดเดียวที่เข้าถึงพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นความสุขที่เป็นอิสระ กว้างขวาง ไม่มีขอบเขต ไม่มีประมาณ กายเบา ใจเบา มีความปีติ เบิกบานใจ เป็นความสุขที่เราไม่เคยเจอมาก่อนเลยในชีวิต เป็นความสุขที่หลุดพ้นจากการครอบงำ ของกิเลสอาสวะทั้งหลาย

หลวงพ่อปรารถนาให้ทุกคนในโลกได้เข้าถึงจุดนี้ จึงได้สร้างมหาธรรมกายเจดีย์ สภาธรรมกายสากล และมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี สร้างทั้ง ๓ สิ่งนี้ขึ้นมา เพื่อจะเป็นจุดเชื่อมโยงให้ทุกคนในโลก ได้เข้าถึงพระธรรมกาย ที่มีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคน

บุคคลใดที่มีส่วนสำคัญในการสร้าง ๓ สิ่งนี้ให้สำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นตะปูสักตัว อิฐสักก้อน ไม้สักแผ่น ถือว่าเป็นทานที่ไม่มีทานอื่นยิ่งกว่า บุญอะไรจะมาวิเศษเท่าบุญนี้ บุญที่ทำให้ทุกคนดำเนินชีวิต ได้อย่างถูกต้อง 

ทำให้ทุกคนได้เข้าถึงพระธรรมกาย ได้รู้แจ้งแทงตลอดในสรรพสิ่งทั้งหลายด้วยตัวของตัวเอง เป็นบุญที่ได้ชื่อว่า ช่วยสร้างโลกให้สว่างไสวด้วยแสงธรรม เพราะฉะนั้นเมื่ออุทิศตนสร้างสิ่งนี้ด้วยชีวิตในยามยาก มหากุศลอันยิ่งใหญ่ ที่นับประมาณมิได้จึงบังเกิดขึ้น

ให้ดีใจเอาไว้เถิด เพราะสิ่งที่ได้ทำไปนั้นเป็นสิ่งที่ประเสริฐ เป็นสิ่งที่เลิศ ที่ใคร ๆ ยากจะได้ทำอย่างนี้ ลองคิดดูว่าประชากรในโลกนี้มี ๖,๐๐๐ กว่าล้านคน แต่มีพวกเราเพียงส่วนน้อยนิดเท่านั้น ที่มีโอกาสได้สร้างบุญใหญ่เช่นนี้ เรามีโอกาสดีอย่างนี้แล้วทุ่มชีวิตไปเลย อย่ากลัวความยากลำบาก ทำให้เต็มที่ เต็มกำลัง สุดชีวิตจิตใจ ให้ ๓ สิ่งนี้สำเร็จเป็นอัศจรรย์ให้ได้

เมื่อถึงวันนั้น วันที่ทั้ง ๓ สิ่งสำเร็จ เราจะมาพร้อมใจกันระลึกนึกถึง สิ่งที่เราร่วมกันทำมาด้วยความยากลำบาก ด้วยหัวใจของยอดนักสร้างบารมี เราจะเกิดความปีติภาคภูมิใจ และเป็นสุข เป็นความสุขความปีติที่เงินทองหาซื้อไม่ได้ ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานที่ใด แม้จะอยู่บนเตียงผู้ป่วย ใกล้ต่อมรณภัยก็ยังมีความสุขใจ เพราะบุญที่เราทำนั้น ทำด้วยใจด้วยชีวิต และจิตวิญญาณในยามยาก และในที่สุดอานิสงส์ของบุญนี้ จะส่งผลให้เราไปถึงที่สุดแห่งธรรมได้

ธรรมะจากคุณครูไม่ใหญ่

๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๑

สิ่งที่ต้องแสวงหา เล่ม ๓ (หน้า ๗๔ - ๗๗)

ภาพดีๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน