เป็นเนื้อนาบุญ และที่ตั้งแห่งศรัทธา

การบวช นอกจากจะเป็นทางมาแห่งบุญ

และเป็นการสืบทอดอายุพระศาสนาแล้ว

ยังเป็นกำลังใจให้กับพุทธบุตรผู้ที่ตั้งใจบวชอุทิศชีวิต

ให้กับพระพุทธศาสนาอีกด้วย ถ้าหากว่ามีการบวชกันทุก ๆ วัด

หลวงปู่ หลวงตา หลวงพ่อ หลวงลุง หลวงน้าทั้งหลาย

ท่านก็จะหลับตาลาโลกนี้ไปอย่างสบายใจ

เพราะว่ามีผู้ที่จะรับภารกิจอันยิ่งใหญ่

สืบทอดคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ให้เป็นประโยชน์ต่อตนเอง และต่อมวลมนุษยชาติแล้ว

ยังเป็นแรงบันดาลใจให้แก่พุทธบุตรวัดต่าง ๆ ทั่วสังฆมณฑล

ซึ่งตอนนี้เริ่มเกิดความรู้สึกที่ดี

ที่มีเป้าหมายเบี่ยงเบนก็เริ่มหันกลับมาสู่ทิศทางที่ถูกต้อง

คือบวชอย่างมีเป้าหมายตามแบบอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

และพระอริยสาวกทั้งหลาย

คือ บวชเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง

อย่างน้อยก็แสวงบุญ สร้างบารมี บำเพ็ญเนกขัมมบารมี

และบารมีอย่างอื่น ๆ ให้ครบถ้วนบริบูรณ์

วัดที่ค่อย ๆ ทยอยกันร้าง ก็จะค่อย ๆ ทยอยกันรุ่ง

และอีกหน่อย ทุก ๆ วัดก็จะเต็มไปด้วยพุทธบุตร

ที่บวชอย่างมีเป้าหมาย

ศาสนทายาทก็จะค่อย ๆ ทยอย ๆ มาบวช

ญาติโยมยังมีความเลื่อมใสศรัทธา ในพระพุทธศาสนามีอยู่มาก

เขายังมีความศรัทธาเหมือนเดิม

แต่ไม่ค่อยมีโอกาสนำศรัทธามาใช้

เพราะว่ายังไม่เห็นว่าจะเอาไปตั้งไว้ตรงไหน

คล้าย ๆ ในมือมีธูปอยู่แล้ว แต่ขาดกระถางธูป

เพราะฉะนั้นต้องการพุทธบุตรผู้เป็นเนื้อนาบุญ

เป็นกระถางธูปเพื่อจุดบูชา

เราจะเป็น "เนื้อนาบุญ" ได้

ต้องรู้จักตัวเองก่อน

โดยเอาตัวเราเองค้นเข้าไปในตัวเอง

ให้เจอตัวของตัวเองภายใน แล้วตัวเองก็จะรู้จักตัวเอง

ตัวเองมีสองระดับ คือ ตัวเองระดับที่เกือบจะเป็นตัวเองที่แท้จริง

ตั้งแต่กายมนุษย์ละเอียดที่เหมือนตัวของเราอย่างนี้

แล้วดูการเปลี่ยนแปลงของตัวเองเข้าไปเรื่อย ๆ

จนกระทั่งไปถึงตัวเองที่แท้จริง

คือ พระธรรมกายภายใน

โอวาทจากคุณครูไม่ใหญ่

๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๗, ๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๕

เมื่อไม่รู้จะอ่านอะไร เล่ม ๓ (หน้า ๑๔๘-๑๕๑)

ภาพดี ๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน