จิตบริสุทธิ์ พบทางหลุดพ้น

การศึกษาวิชชาธรรมกายนั้น เป็นเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้ง จิตต้องบริสุทธิ์ และไม่มีอะไรเหนี่ยวรั้ง ไม่เกาะเกี่ยวกับเรื่องคน สัตว์ สิ่งของ จึงจะไปรู้เรื่องราวสิ่งเหล่านี้ได้ 

เพราะเรื่องราวเหล่านี้มันเหลือวิสัย และยากต่อการเข้าใจด้วยวิธีการให้เหตุผลแบบธรรมดา จะไปหาหลักฐานอ้างอิง หรือจะใช้ความนึกคิดด้นเดาไม่ได้ แล้วก็เป็นสิ่งที่นอกเหนือจากนักการศึกษาพระพุทธศาสนา หรือปราชญ์ทางพุทธศาสนาได้ศึกษาค้นคว้ามา เหมือนใบไม้ในป่าประดู่ลาย

สมัยหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงกอบใบประดู่ลายมากำมือหนึ่ง ถามพระภิกษุว่า "ใบไม้ในกำมือ กับใบไม้บนต้นประดู่ส่วนไหนมีมากกว่ากัน" ภิกษุก็ตอบว่า "ใบไม้บนต้นประดู่มีมากกว่าใบไม้ในกำมือ" พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า..

"สัพพัญญุตญาณของเรานั้น รู้แจ้งเห็นแจ้งแทงตลอด ในสรรพสัตว์ และสรรพสิ่งทั้งปวง โดยไม่มีขอบเขตจำกัด แต่สิ่งที่เรานำมาสอนเธอนั้นเพียงนิดเดียว เพื่อเป็นทางหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ จากภพทั้ง ๓ จากฎแห่งกรรม เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้งเท่านั้น"

วิชชาธรรมกายเหมือนใบไม้ในป่าใหญ่ ซึ่งนักปราชญ์ และนักวิชาการในทางพุทธศาสนา ในระดับโลกนั้น ไม่ได้ให้โอกาสกับตัวเอง ในการศึกษาธรรมปฏิบัติ ให้ลึกซึ้งขึ้นไป ก็ยากต่อการจะที่เข้าใจสิ่งนี้ได้ เพราะฉะนั้นคำว่า "วิชชาธรรมกาย" จึงรู้กันอยู่ในขอบเขตจำกัด สำหรับผู้ที่ได้ศึกษาวิชชาธรรมกายในโรงงานทำวิชชาเท่านั้น

นอกนั้นก็รู้แต่เพียงว่า ธรรมกาย คือ พระรัตนตรัยภายใน เป็นที่พึ่งที่ระลึก ไปนรกก็ได้ ไปสวรค์ก็ได้ ในที่สุดไปนิพพานก็ได้ ไปนรกสวรรค์ ไปจับมือถือแขนสัตว์นรก หรือชาวสวรรค์ได้ พูดจาโต้ตอบกันได้ 

ญาติ บิดา มารดา ปู่ย่า ตายาย ไปตกนรก พระธรรมกายไปช่วยได้ ด้วยอานุภาพของพระธรรมกายที่ไม่มีประมาณ นี่คือสิ่งที่ทุกคนที่อยู่นอกโรงงานทำวิชชาเข้าใจได้เพียงแค่นี้เท่านี้ จะรู้ซึ้งไปกว่านี้ ก็รู้กันอยู่ในขอบเขตจำกัดจริง ๆ

วิชชาธรรมกายเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ที่จะเอาชนะกิเลส

อาสวะได้ ที่จะทำให้สันติสุข และสันติภาพของโลกที่แท้จริง

บังเกิดขึ้นได้ นอกเหนือจากวิชชาธรรมกายแล้ว ไม่มีวิธีการ

ใด ๆ เลย ที่จะทำให้สันติสุขสันติภาพโลกเกิดขึ้นได้

ธรรมะจากคุณครูไม่ใหญ่

๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๖

สิ่งที่ต้องแสวงหา เล่ม ๓ (หน้า ๗๘ - ๗๙)

ภาพดีๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน