เอาใจตั้งมั่นที่กลางดวงใส ๆ

ถ้าหากยังอดฟุ้งไม่ได้ ก็ให้ประกอบบริกรรมภาวนาในใจ โดยไม่ต้องใช้กำลังในการภาวนา ให้ภาวนาในใจว่า สัมมาอะระหัง 

ให้เสียงดังออกมาจากจุดกึ่งกลางของดวงแก้วที่ใส ๆ ที่อยู่ในกลางท้องของเรา สัมมาอะระหัง ตรึกนึกถึงดวงใส เอาใจหยุดไปที่จุดกึ่งกลางของดวงใส ๆ ภาวนาอย่างนี้เรื่อยไป จนกว่าใจจะหยุดนิ่ง ๆ

พอใจหยุดนิ่งจะทิ้งคำภาวนาไปเอง มีอาการคล้าย ๆกับเราลืมคำภาวนา สัมมาอะระหัง แต่ใจหยุดนิ่ง ๆ ที่กลางดวงใส ๆ โดยไม่ฟุ้งไปคิดเรื่องอะไร หรือมีอาการคล้าย ๆ อยากวางใจเฉย ๆ ไม่อยากจะกาวนา สัมมาอะระหัง ต่อไปอีก

ถ้าเกิดอาการเช่นนี้หรือรู้สึกอย่างนี้ ก็ไม่ต้องย้อนกลับมาภาวนา สัมมาอะระหังใหม่ ให้เอาใจตั้งมั่นที่กลางดวงใส ๆ ทำอย่างนั้นต่อไปเรื่อย ๆ ทำหยุด ทำนิ่ง อย่างสบาย ๆ

ให้ใจใส ๆ ใจเย็น ๆ เรื่อยไปเลยแต่ถ้า ภาวนา สัมมาอะระหัง แล้ว ยังอดที่จะแวบไปคิดเรื่องอื่นไม่ได้ ก็ช่างมัน ปล่อยมันไป ทำเฉย ๆ

ถ้ามีความรู้สึกว่า เริ่มกดลูกนัยน์ตาลงไปดูแล้ว เริ่มรู้สึกตึงที่กระบอกตา หัวคิ้ว หน้าผาก กล้ามเนื้อของร่างกายเริ่มเกร็งแล้ว เราก็ปรือ ๆ ตา เผยอเปลือกตาขึ้นมาสักนิดหนึ่ง แต่เราทอดสายตาลงต่ำ ปรือ ๆ ตา พอมีความรู้สึกว่าผ่อนคลายแล้วจากการกดลูกนัยน์ตาไปดู เราก็ค่อย ๆ ปิดเปลือกตาเบา ๆ ใหม่ และก็นึกไปสบาย ๆ

ทำ soft soft นุ่ม ๆ เบา ๆ เหมือนขนนกที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ ฟ่องเบา ล่องลอยในบรรยากาศ แล้วก็ตกกระทบผิวน้ำอย่างแผ่วเบา ต้องนิ่ง ๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ สบาย ๆ ใจเย็น ๆ ใจใส ๆ เยือกเย็น ให้บริสุทธิ์ ให้เกลี้ยงเกลา จากสิ่งที่เป็นมลทินของใจ 

ปล่อยวางจากความผูกพัน ความคิดเรื่องคน เรื่องสัตว์ สิ่งของ ธุรกิจการงาน ทำใจสบาย ๆ ทำประหนึ่งว่า เรากำลังเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ฟังธรรมปฏิบัติธรรม เฉพาะพระพักตร์ ต่อหน้าพระพุทธเจ้า ประดุจว่าพระองค์ยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ ให้ใจใส ๆ เย็น ๆ

ธรรมะจากคุณครูไม่ใหญ่

๒๒ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕, ๒๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๒

สิ่งที่ต้องแสวงหา เล่ม ๒ (หน้า ๒๑๐ - ๒๑๓)

ภาพดีๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน