กลัวเป็นบ้าเพราะนั่งสมาธิ?

ปัจจุบันนี้ที่ละเลยเรื่องการปฏิบัติกัน เพราะกลัวว่านั่งแล้วเป็นบ้าบ้าง ที่นั่งแล้วเป็นบ้าไม่ใช่อะไร เพราะคนบ้านั่ง หรือประเภทมีเชื้อบ้าอยู่ก่อนแล้ว ตอนที่เชื้อยังไม่กำเริบ ยังไม่สำแดงออกก็ดูปกติ

ทีนี้คนไปเห็นตอนที่เขาดี ๆ อยู่ แต่พอนั่งสมาธิออกอาการ ก็เลยเหมาว่านั่งสมาธิแล้วเป็นบ้า ที่จริงมีเชื้อมาก่อน เพราะฉะนั้นจึงทำให้หลายคนกลัวการปฏิบัติธรรม

หรือบางคนนั่งแล้วใจยังไม่บริสุทธิ์ ยังหยุดไม่สนิทเกิดนิมิตหลอน เห็นภาพโน่นภาพนี่ที่น่ากลัว เป็นภาพที่เก็บสั่งสมไว้ในจิต มาฉายให้เห็น จึงเกิดความกลัว 

แล้วก็ไปเล่าต่อ ๆ กันว่า ระวังนะ นั่งแล้วจะเห็นนั่นเห็นนี่ น่ากลัว คนที่ไม่ได้นั่ง ได้ยินได้ฟังเข้าก็กลัวตามไปด้วย ทั้ง ๆ ที่ยังได้นั่งเลยเกิดกลัวไปเสียแล้ว กลัวจะไปเห็นผีสาง เห็นโน่นเห็นนี่

ถ้าจิตบริสุทธิ์จริง ๆ เห็นพวกนี้จะรู้สึกเฉย ๆ นะ เพราะเห็นเหมือนเห็นมนุษย์อย่างนี้แหละ แต่ว่ารูปร่างมันพิกลพิการกว่าเล็กน้อยบางประการอย่างมากมาย 

แต่อารมณ์ที่จะไปเห็นอย่างนี้ มันต้องใสแล้วนิ่ง ไม่มีความกลัวอยู่ แต่อารมณ์ที่ยังมีความกลัวแล้วเห็น แสดงว่าจิตยังไม่บริสุทธิ์ ยังเป็นนิมิตเลื่อนลอย

นิมิตเลื่อนลอยยังไม่ใช่ของจริง บางแห่งก็ไปเหมาเอาว่า นิมิตทั้งหมดเลื่อนลอย ไม่ควรยึดติด อย่าไปติดนิมิตอันที่จริง นิมิตจริงก็มี เลื่อนลอยก็มี ก็เหมือนเราลืมตาเห็น คงเคยเห็นของลวง ๆ เป็นของจริง มันเหมือนกันอย่างนั้นนะ แต่แทนที่จะเป็นตามนุษย์ ก็เป็นอีกตาหนึ่ง แต่ถ้ามีธรรมจักขุแล้วละก็ จะเห็นอะไรไปตามความเป็นจริง

หรือบางทีเขานั่งสมาธิแล้ว พอดีหมดอายุชัยตายนั่งตาย ก็เหมาว่า ระวังนะนั่งสมาธิเดี๋ยวตาย แล้วกันสิ ไม่นั่งก็ตาย ไม่เชื่อก็ไปลองดู นอนก็ตาย ยืนก็ตาย เดินหรือวิ่งหกคะเมนตีลังกา ก็ตายหมด 

เห็นเขานั่งสมาธิหน่อยระวังนะ นั่งแล้วไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มีเลย กลัวอะไรกันอย่างนี้ คือจะหาเรื่องไม่นั่งอยู่แล้ว มันก็ให้มีเหตุแต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่

ธรรมะจากคุณครูไม่ใหญ่

๑๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๗

สิ่งที่ต้องแสวงหา เล่ม ๓ (หน้า ๑๑๔-๑๑๕)

ภาพดีๆ ๐๗๒, เพจการบ้าน